همه می‌دانند که برای خلاصی از چربی اضافه ( در هر ناحیه از بدن که باشد ) باید فعالیت چربی‌سوز بیشتری انجام شود.آب کردن چربی اضافی زیر چانه یا همان غبغب هم استثنا نیست. البته داشتن غبغب برای افرادی که چاق هستند یا اضافه وزن دارند، امری طبیعی است، اما گاهی این اتفاق می‌افتد که فرد با وجود طبیعی بودن وزن بدنش، با معضل غبغب دست به گریبان می ‌شود و البته نباید فراموش کنید که وجود غبغب، تاثیر زیادی بر چهره فرد دارد و اصولا باعث می ‌شود سن افراد، بیشتر به نظر برسد.جراحی پلاستیک یکی از راه‌های از بین بردن سریع غبغب است، اما یک ‌راه درمانی مفید بدون درد و خون ریزی نیز برای از بین بردن این مشکل زیر‌ چانه‌ای وجود دارد؛ ورزش دادن عضله این ناحیه که صد البته بهتر از عمل جراحی است!


ورزش های مفید

 

1- کف دست‌ها را برای 10 ثانیه به پیشانی‌تان فشار دهید. این فشار را در جهت عکس گردن و سر وارد کنید. باید حس کنید که گردن و چانه‌تان سفت شده‌اند. این حرکت را، البته این بار با قرار دادن دست در پشت سر، تکرار کنید. همین حرکت را در دو طرف سر نیز تکرار کنید. در این حالت، دست خود را به شکل پیاله کرده و آن را روی گوش خود قرار دهید و ورزش مذکور را انجام بدهید.

 

2- در ورزش دیگری که برای رفع این مشکل پیشنهاد می‌کنیم، باید به این ترتیب عمل کنید: چانه‌تان را بالا بگیرید و دهان خود را باز و بسته کنید؛ انگار که آدامس می‌جوید. در این ورزش، باید حس کنید که عضلات آرواره تا گردن شما سخت شده‌اند.

 

3- دهان خود را باز کنید، خیلی آهسته سر خود را به عقب خم کنید و در همین حال بمانید. حالا لب پایین را تا روی لب بالای خود حرکت دهید و این حرکت را چند بار انجام دهید.

 

4- همان‌طور که سرتان در حالت طبیعی قرار دارد(بدون خم کردن آن به هر جهتی)، سعی کنید لب پایین خود را به بینی‌تان بزنید! البته این اتفاق تقریبا غیر ممکن است، اما تلاش برای انجام چنین کاری، برای هدف شما مفید خواهد بود.

 

5- بیرون آوردن زبان از دهان، آن هم به طور مداوم و پشت سر هم، عضلات دهان و صورت را تقویت می‌کند و در از بین بردن غبغب نیز مؤثر خواهد بود.توصیه می‌کنیم این ورزش‌ها را روزی 2 بار انجام دهید.

منبع:sportmedicine.ir  

 

تمرینات ایروبیک یا هوازی از حرکات ریتمیک و متناوب ماهیچه ای بهره برده و ضربان قلب و تنفس را در در مدت زمانی خاص بالا می برد.

 

نمونه های ساده این ورزش شامل: پیاده روی، دو، شنا، دچرخه سواری، کوه نوردی پله ای، اسکی در مناطق کوهستانی، اسکیت، انواع کلاسهای رقص و قالبهای مختلف تنیس به صورت متناوب ( راکت بال، اسکواش) می باشد.

 

باید به این مساله توجه کرد که که تمرینات ایروبیک می بایست در قالب خاص خود انجام شود که البته به هدف و شرایط فیزیکی شما، سوابق بیماری و وضعیت جسمانیتان نیز بستگی دارد.

 

هرچند که در مجموع ایدهء اینکه ورزشهای مختلفی انجام دهیم، فکر جالبیست - به عنوان مثال تعادل و توازن برقرار کردن میان تمرینات و ورزشهای متناسب با شرایط جسمانی فرد بهترین شیوه انجام ایروبیک می باشد، این استراتژی مصدومیت های پیاپی را کاهش و بروز آنها را تقلیل می دهد و موجب می شود که در موقعیتها و شرایطی که فرد فعالیتهای زیاد بدنی انجام میدهد توازن و بالانس بیشتری در حرکات ماهیچه ها برقرار گردد، که این امر موجب لذت بردن بیشتر فرد نیز می شود.

 

به خصوص این مساله هنگامی که فرد ورزشها و تمریناتی با تحرک بالا مثل (دویدن، رقصهای سنگین، تنیس، راکت بال و اسکواش) یا ورزشهایی با تحرک کمتر مانند (شنا، پیاده روی، اسکی) انجام می دهد بسیار حائز اهمیت است.

 

تحقیقات اخیر نشان داده که سطح امادگی بدنی حتی با تمرینات نظم 10 دقیقه ای در روز هم افزایش می یابد. البته بهتر آن است که این تمرینات 10 دقیقه ای روزی دو یا سه بار و حداقل پنج روز در هفته باشد

 

توصیه های محتاطانه ما برای اینکه دچار مشکل نشوید در خصوص کسانی است که فعالیتهای ورزشی زیادی انجام میدهند و اگر شما اضافه وزن دارید و یا سابقه مصدومیتهای طولانی، یا در حال حاضر از مشکلاتی در نواحی پا، مچ پا، زانو، مفصل ران یا کمر دارید باید در انجام تمرینات ایروبیک احتیاط کنید. اگرچه تمرینات ایروبیک، تمرینات تکنیکی یا با تمرکز زیاد نیست، اما این ورزش به بهبود وضعیت جسمانی شما و پیش گیری از مصدومیتها کمک شایانی میکند. البته همه شیوه هایی که ممکن است در رابطه با ایروبیک از سوی سایرین مشاهده کنید مناسب و اصولی نیست. شما می بایست شیوه صحیح و درست را از مربیان ایروبیک یا فیزیولوژیستها بیاموزید.

 

مدت زمان انجام تمرینات ایروبیک

 

اینکه چه مدت زمانی را برای انجام تمرینات ایروبیک باید اخنصاص دهید بستگی به هدف، جدول برنامه ریزی و شرایط فیزیکی شما دارد، اما زمان 10 تا 60 دقیقه به نظر می رسد زمان قابل قبولی باشد.

 

اگر هدف شما کاهش وزن اضافی بدنتان باشد و در شرایط مساعدی هم باشید میتوانید مدت بیشتری هم ورزش کنید.

 

ایروبیک چند نوبت و چه مدت؟

 

شاید در اینصورت چیزی حدود سی، چهل یا شصت دقیقه هم به شما توصیه شود. تحقیقات اخیر نشان داده که سطح امادگی بدنی حتی با تمرینات نظم 10 دقیقه ای در روز هم افزایش می یابد. البته بهتر آن است که این تمرینات 10 دقیقه ای روزی دو یا سه بار و حداقل پنج روز در هفته باشد.

 

برای بالانس کلی آمادگی بدن، سلامتی و تناسب اندام جدول سی دقیقه ای توصیه میشود.

 

دشواری تمرینات تا چه حد باشد؟

 

میزان دشواری و سختی تمرینات ایروبیکی که شما انجام میدهید از 3 طریق اندازه گیری میشود:

 

1- تعیین و اندازه گیری ضربان قلب، که روش خوبی برای این است تا بدانید با افزایش تحرکات بدنیدر هر دقیقه به چه اندازه ضربان قلب بالا میرود.

 

2- شیوه بعدی تست صحبت کردن نام دارد، شما باید قادر باشید وقتی که تمرین میکنید به راحتی هم صحبت کنید (این شیوه برای فهمیدن اینکه تمریناتتان چقدر سنگین است بسیار مفید می باشد).

 

3- با توجه به میزان تواناییتان به سادگی میتوانید بفهمید که تمرینات با وجود دشواری چه تاثیری بر شما میگذارند.

 

البته شما و مربی تان میتوانید به کمک هم تعیین کنید که چه روشی برای شما مفید تر است و قابلیت بیشتری دارد، چرا که ما نمیتوانیم توضیحات کافی را با ذکر جزییات واقعی به شما ارائه دهیم. اگرچه به نظر میرسد که تمرینات متوسط و متعادل برای یک فرد عادی میتواند کاملا" لذت بخش باشد.

منبع:بخش ورزشی تبیان

 

مغز انسان همان جوی آبی است که اگر حرکتی در آن نباشد به سرعت تبدیل به گندابی می‌شود که همه از آن فراری‌اند و این همان دلیلی است که ما از مصاحبت خیلی‌ها فراری هستیم. شما که نمی‌خواهید مغزتان به چنین سرنوشتی تبدیل شود پس ورزش مغز را از یاد نبرید که ورزش مغز از ورزش بدن مهم‌تر و حیاتی‌تر است.

 

دستورالعمل های زیر همان حرکت‌های نرمشی مغز هستند که اگر به آن‌ها توجه کنید به زودی صاحب فکر و مغز سالمی خواهید بود که نه تنها خودتان، بلکه بقیه هم از مصاحبت و ارتباط با شما لذت خواهند برد.

 

بر اساس یک برنامه منظم، ورزش‌های زیر را در مورد مغزتان انجام دهید:

 

- فعالیت‌های ذهنی جدیدی را انجام دهید. کارهایی که نیاز به حفظ مراحل پیچیده دارند، به مغزتان ورزش می‌دهند. یکی از بهترین این کارها، حل جدول است.

 

- دستی را که کمتری استفاده می‌شود، به کار برید. به کار یک راه خوب برای تقویت مغزتان این است که انرژی خود را بر انجام دقیق کارها با این دست متمرکز کنید. از این دست برای حرکت موس کامپیوتر یا نوشتن یک مقاله یا نامه استفاده کنید.

 

- ورزش ذهنی نوروبیک را تمرین کنید. این کار به فرد کمک می‌کند که روزانه با روش‌های جدیدی از هر 5 حس خود استفاده کند. به عنوان مثال به صدای رعد و برق گوش کنید و انگشتان دست خود را هم زمان با هم بشکنید تا صدا دهند.

 

- از مغزتان کار بکشید. با تکمیل یک پازل به مغزتان ورزش دهید و یا با مطالعه یک کتاب رمان دشوار از مغزتان کار بکشید.

از هر فرصتی برای مصاحبت با افراد خوش مغز استفاده کنید. در این مورد آشنایی با چندین زبان، قدرت شما را افزایش می‌دهد

 

- مطالعه کردن از ورودی‌های مهم مغز شماست که در اصل نوعی مصاحبت است، اما در واقع با چکیده افکار نویسنده سر و کار دارید و مسلماً بازده آن چندین برابر مصاحبت با این افراد است.

 

- همیشه زیبایی‌های طبیعت را دنبال کنید، به جاهای زیبا بروید و لذت ببرید.

 

- خود را در معرض رایحه‌های خوش قرار دهید.

 

- لذت بردن از طعم‌های خوشمزه و باب طبعتان را فراموش نکنید.

 

- همیشه تفکر کنید، تخیل کنید و کارهای خلاقانه انجام دهید.

 

- از حل جدول و معما برای تلنگری به مغزتان استفاده کنید.

 

- هیچ‌گاه از ریاضیات فرار نکنید.

 

- و مهم‌تر از همه این که بنویسید، بخوانید، بخندید و بخندانید.

 

- البته نرمش بدن نیز فراموش نشود که عقل سالم در بدن سالم است.

منابع :mayoclinic

سایت گوناگون

 

زنان در دوره ی باروری خود که حدود 35 سال طول می کشد حدود 400 سیکل ماهیانه را تجربه می کنند. در این مدت حدود 80 درصد از خانم ها حداقل برای مدتی دچار علائم سندروم پیش از قاعدگی می شوند که در 5 درصد از آنها علائم به قدری شدید خواهد بود که سبب تداخل با زندگی روزمره و روابط اجتماعی و شغلی خواهد شد. شروع این علائم می تواند در هز زمانی باشد ولی دهه ی 3-2 شیوع بیشتری دارد و در دوران حوالی بلوغ یا نزدیک یائسگی یا پس از زایمان شدت علائم بیشتر است. به طور معمول علائم 2-1 هفته قبل از شروع هر عادت ماهیانه شروع می گردد و به تدریج شدید می شود، علائم با شروع قاعدگی رفع می گردد و پس از تخمک گذاری در میانه ی سیکل دوباره علائم شروع می گردد. در موارد شدید فرد تنها در زمان قاعدگی بدون علامت است و با پایان خونریزی ماهیانه علائم شروع می شوند.

 

علائم و نشانه ها

 

٭ تغییرات خلقی:

 

افسردگی

تحریک پذیری

اضطراب

احساس ترس و نگرانی

تغییر در تمایل جنسی

 

٭ تغییرات تمرکز و توجه:

 

اختلال در تمرکز

فراموشی

احساس گیجی

مستعد شدن به حوادث شغلی و اجتماعی

 

٭ تغییرات فیزیکی:

 

آکنه

افزایش اشتها

افزایش وزن

یبوست

تهوع

تورم و ادم در دست و پا

اختلال سیکل خواب

احساس کاهش انرژی و خستگی مداوم

سردرد

درد مفاصل و کمر درد و شکم درد

حساس شدن و درد سینه ها

احساس نفخ شکم

 

آسیب شناسی و مکانیسم

 

علل این مجموعه علائم به طور قطعی مشخص نیست. اغلب مولفین معتقد به تغییرات هورمونی در خلال سیکل ماهیانه به عنوان علت این سندروم هستند. برخی کاهش ناگهانی پروژسترون در اواخر سیکل ماهیانه و به هم خوردن نسبت پروژسترون به استروژن را عامل اینامر می دانند و برخی دیگر معتقد به نقش سروتونین ( از هورمون های مغزی ) دراین سندروم هستند. سروتونین هورمونی است که در تنظیم متابولیسم قندها و تنظیم ترشح استروژون و پروژسترون و سیکل خواب نقش دارد و کاهش سطوح آن در بافت مغزی در برخی مطالعات با شروع علائم بیماری پیش از قاعدگی مرتبط بوده است.

 

تشخیص

 

پزشک متخصص غدد یا زنان و زایمان با سوال از ما دربازه ی نوع علائم، شدت آنها و ارتباط آنها با دوره های ماهیانه و اینکه آیا علائم در یک زمان خاص از سیکل رخ می دهد یا خیر به این بیماری مشکوک می شود و با پیگیری شما و درخواست آزمایشات لازم به رد سایر عللی که می تواند این بیماری را تقلید کنند می پردازد. با تشخیص دقیق وی ابتدا به شما توصیه های لازم در زمینه ی تغذیه، ورزش و حمایت خانواده را خواهد نمود و در صورت عدم پاسخ شما به این درمان به شما داروی مناسب را تجویز می کند.

 

درمان غیر دارویی

 

٭ ورزش:

 

ورزش با آزاد سازی اندورفین ها( از هورمون های مغزی )سبب تقویت تولید سروتونین در مغز می شود و این امر سبب افزایش احساس شادی و خوب بودن و کاهش استرس و اضطراب و بهبود سیکل خواب می گردد.

 

ورزش های هوازی مثل شنا، پیاده روی، دویدن و دوچرخه سواری چنانچه به صورت منظم انجام شوند و در هفته حداقل 5-3 مرتبه و هر دفعه حداقل 30 دقیقه با شدت متوسط صورت گیرند، در کاهش یا رفع علائم به خصوص کاهش حساسیت سینه ها، کاهش نفخ شکمی، افسردگی و اضطراب بسیار مفیدند. همچنین ورزش هایی مثل یوگا، تکنیک های تنفسی عمیق، ورزش های کششی ملایم و مدیتیشن نیز در این زمینه مفید بوده اند.

 

٭ تغذیه:

 

سعی کنید به جای 3 بار وعده ی غذایی حجیم روزانه آنرا به 6 مرتبه وعده ی غذایی سبک تغییر دهید.

 

استفاده از مواد نوشیدنی و خوراکی حاوی کافئین( چای، قهوه و نوشابه ) را کاهش دهید. این امر به کاهش حساسیت سینه ها کمک می کند.

 

میزان مصرف روزانه ی نمک را کاهش دهید. این امر به کاهش نفخ شکم و کاهش تورم دست و پا می انجامد.

 

استفاده از ویتامین های B6 و E و منیزیوم در رژیم غذایی به کاهش حساسیت سینه و نفخ شکم می انجامد.

 

رژیم های غذای حاوی کلسیم زیاد مثل لبنیات سبب کاهش کمر درد و درد شکم و کاهش نفخ و حساسیت سینه ها می شود.

 

استفاده از قند های ساده مثل شکر و قندهای خانگی را کاهش دهید و استفاده از قندهای مرکب مثل حبوبات و غلات کامل، سبزیجات و فیبرها را افزایش دهید. می وه های موز، پرتقال، گریپ فوروت هم مفیدند.

 

درمان طبی دارویی

 

٭ درمان روانپزشکی:

 

در صورت عدم پاسخ به درمان غیر طبی و برجسته بودن علائم روانی و خلقی گاهی استفاده از داروهای روانپزشکی با صلاحدید پزشک لازم است. اصولا" داروهای ضد افسردگی در این امر اولین انتخاب هستند که دسته ای از آنها با افزایش سروتونین مغزی سبب کاهش یا رفع علائم این سندروم می شوند.

 

٭ داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی:

 

این داروها مثل ایبو بروفن وناپروکسن به خصوص هنگامی که علامت آزار دهنده درد کمر یا درد شکم باشد مفید هستند.

 

٭ داروهای مدر ( دیورتیک ها ):

 

داروهای ادرار آور مثل اسپرینولاکتون سبب کاهش تورم دست و پا و کاهش نفخ شکم و کاهش میزان نمک بدن می شوند.

 

٭ قرص های ضد بارداری:

 

قرص های ضد بارداری به خصوص نوع پروژسترون دار آنها در بسیاری از خانم ها سبب کاهش علائم جسمانی و کاهش تحریک پذیری می شوند و بنا به صلاحدید پزشک مصرف می شوند.

 

در برخی موارد استفاده از این قرص ها سبب تشدید علائم می گردد که درمان با آنها لازم است قطع گردد.

منبع: پورتال پزشکی ورزشی ایران

 

طبق آمار جهانی و براساس نتایج مطالعه های انجام شده، تعداد کودکان چاق و دارای اضافه وزن روزبه روز در حال افزایش است و علت اصلی آن هم کاهش فعالیت های بدنی کودکان است. در اثر کاهش فعالیت، میزان استقامت و توانایی های استقامتی کودکان کم می شود و از سوی دیگر شاخص توده بدنی و ضخامت چین های پوستی شان بالا می رود...

 

امروزه کودکان مدت زمان کمتری را به فعالیت های فیزیکی و ورزش اختصاص می دهند و بیشتر به تماشای تلویزیون می پردازند. از آنجا که دغدغه بسیاری از والدین، سلامت فرزندشان است و با شروع فصل تابستان به طور معمول برای پرکردن اوقات فراغت ، کودکان ثبت نام در کلاس های ورزشی و آموزشی را انتخاب می کنند، با دکتر احمد باقری مقدم، متخصص پزشکی ورزشی گفت وگو کرده و نظر ایشان را در این باره جویا شده ایم. مطالعه این مطلب کمک می کند تا بتوانید با توجه به سن و روحیه فرزندتان، کلاس ورزشی مناسبی برای او انتخاب کنید.

 

▪ آقای دکتر! از چه زمانی کودک آمادگی لازم را برای شروع فعالیت های ورزشی دارد؟

 

احتمال ابتلا به چاقی در کودکانی که کمتر از یک ساعت تلویزیون تماشا می کنند در مقایسه با کودکانی که روزانه ۴ ساعت پای برنامه های تلویزیونی می نشینند، کمتر است و به احتمال کمتری در دوران بلوغ، در معرض چاقی و عوارض ناشی از آن قرار خواهند گرفت. بنابراین انجام فعالیت های ورزشی، یکی از گزینه های مناسب برای پیشگیری از چاقی کودکان است و در دوران بلوغ باعث کاهش بروز بیماری عروق کرونر و سکته مغزی، پرفشاری خون، چاقی و دیابت و پوکی استخوان و سرطان می شود. آمادگی کودک برای شرکت در فعالیت های ورزشی به تکامل سیستم عصبی، تکامل اجتماعی و سطح شعور و فهم آنها بستگی دارد. اصولا کودکان قبل از ۶ سالگی توانایی لازم برای پرداختن به ورزش های سازمان یافته مانند فوتبال را ندارند. در این محدوده سنی، ورزش هایی مانند دویدن و شنا را توصیه می کنیم. به طور کلی ورزش هایی برای این رده سنی مناسب هستند که تکنیک های کمی داشته باشند و در عین حال لذت بالایی در کودکان ایجاد کنند.

 

▪ آیا باید با توجه به سن کودک فعالیت ورزشی اش را انتخاب کرد؟

 

بله، با اینکه کودکان از سن ۶ تا ۹ سالگی، توانایی لازم و پایه حرکتی را به دست می آورند ولی هنوز هماهنگی لازم بین دست و چشم ها وجود ندارد، بنابراین می توانند به صورت محدود و ساده در سطح ابتدایی در ورزش های سازمان یافته ای مانند فوتبال شرکت کنند. در سنین ۱۰ تا ۱۲ سال، سطح شعور و فهم افزایش می یابد و کودک می تواند در کار گروهی و یادگیری حرکات پیچیده شرکت کند. در این سن کودک می تواند به ورزش های تماسی ـ برخوردی مانند فوتبال بپردازد زیرا به علت نیروی تولیدی پایش در بازیکنان، احتمال بروز آسیب پایین است.

 

▪ چه عواملی باعث تشویق یا دلزدگی کودک از ثبت نام در کلاس های ورزشی می شود؟

 

برای گسترش فرهنگ ورزش در کودکان یا تشویق آنها، باید به نکاتی مانند حمایت خانواده، شادی بخش بودن نوع فعالیت ورزشی، انجام ورزش بعدازظهرها، موفقیت، همراهی با دوستان و هیجان توجه کرد.

 

در این میان عواملی مانند شکست یا ترس از شکست در مسابقه، مواخذه و شرمندگی کودک، احساس اجبار و نظم ارتشی در ورزش و خستگی ناشی از تمرین شدید یا قوانین سخت بازی هم باعث دلزدگی کودک از شرکت در فعالیت های ورزشی می شوند که والدین باید این مسایل را مدنظر بگیرند.

 

▪ بهترین فعالیت ورزشی در این سن، چه نوع فعالیت هایی است؟

 

انجام ورزش های هوازی در کودکان همان آثار مثبتی را دارد که در بزرگسالان دیده می شود. تمرین های قدرتی نیز با بهبود کیفیت عصبی و هماهنگی عصب و عضو، باعث افزایش قدرت عضلانی در کودکان می شوند ولی باید مواظب آسیب صفحه رشد استخوانی در کودکان باشیم.

 

▪ ثبت نام کودکان در کلاس های وزنه برداری کار درستی است؟

 

تمرین با وزنه های کوچک ایرادی ندارد ولی ورزش هایی مثل وزنه برداری و پاورلیفتینگ برای کودکان ممنوع است. گرچه بدن کودکان در مقایسه با بزرگسالان انعطاف پذیری بیشتری دارد، اما نباید فراموش کنیم که دارای مفاصل سست تر و شل تری هستند. ضعیف ترین نقاط در کودکان، محل اتصال عضلات به استخوان و صفحه رشد استخوانی است بنابراین صدمه هایی مانند پیچ خوردگی مفاصل که در بالغان شایع تر است، در کودکان کمتر اتفاق می افتد و در عوض، آسیب های صفحه رشد و آسیب محل اتصال عضله به استخوان شیوع بیشتری دارد.

 

▪ آیا کودکانی که مبتلا به بیماری دیابت یا آسم هستند، می توانند در کلاس های ورزشی ثبت نام کنند؟

 

کودکان بیماری که به ناراحتی های خاص مانند دیابت یا آسم مبتلا هستند باید قبل از شروع ورزش به پزشک متخصص مراجعه کنند تا توصیه های لازم به آنها داده شود. اگر ورزش در کودکان آسمی باعث تشدید علایم بیماری شان می شود، قبل از شروع باید داروهای تنگی نفس مصرف کنند و به اندازه کافی مرحله گرم کردن را انجام دهند. این کودکان باید از ورزش در هوای خشک و سرد و محیط های آلوده پرهیز و تا حد امکان از تنفس دهانی خودداری کنند. در پایان ورزش، اقدام به سردکردن بدن به صورت حرکت های سبک و تفریحی ضروری است و از انجام ورزش هایی که شدت بالا دارند مانند دویدن، شنا یا دوچرخه سواری طولانی جلوگیری کنید.

 

کودکان مبتلا به دیابت با توجه به نوع دیابت و شدت آن باید تحت درمان پزشکی قرار بگیرند. این کودکان در صورت کنترل دیابت اجازه دارند در فعالیت های ورزشی شرکت کنند. به علت خطر افت قندخون (هیپوگلیسمی) یا افزایش قندخون (هیپرگلیسمی) لازم است قبل و بعد از ورزش قندخون آنها با گلوکومتر اندازه گیری شود و در صورتی که میزان آن زیر ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر باشد، مقداری قند مصرف کنند. اگر قندخون بالای ۲۵۰ میلی گرم در دسی لیتر بود، فعالیت ورزشی مجاز نیست.

 

▪ بهترین زمان ورزش برای کودکان دیابتی از نظر شما چه زمانی است؟

 

بهترین زمان ورزش برای کودکان مبتلا به دیابت، یک تا دو ساعت پس از صرف غذاست. بچه هایی که انسولین تزریق می کنند، با دستور پزشک معالج باید مقداری از دوزاژ آن را قبل از ورزش کاهش دهند. به علت احتمال افت قند تا ۲۴ ساعت پس از ورزش، بهتر است فعالیت های ورزشی در صبح انجام شود. فعالیت در عصر، احتمال افت قند هنگام خواب را بالا می برد. در صورت بروز عوارض بیماری بسته به نوع عارضه، باید مراقبت های خاصی انجام شود.



▪ از آنجا که نگرانی بسیاری از والدین آسیب دیدگی فرزندان شان در کلاس های ورزشی است برای پیشگیری از آنچه توصیه هایی می کنید؟

 

توصیه می شود قبل از ورزش، مربی اقدام های لازم برای گرم کردن و حرکات کششی را انجام دهد و مراقب باشد کودکان از تجهیزات حفاظتی مانند کلاه ایمنی، عینک، ساق بند و کفش مناسب هم حتما استفاده کنند. این موضوع اهمیت زیادی دارد زیرا آسیب صفحه رشد می تواند باعث کوتاهی و تغییر شکل زاویه دار عضو شود.

 

▪ در این مورد بیشتر توضیح می دهید؟

 

بیشترین شکستگی در صفحه رشد استخوانی در ناحیه مچ دست است که در کودکان چاق بیشتر اتفاق می افتد. آسیب ناشی از ضربه های مکرر در ورزش، می تواند به صفحه رشد آسیب بزند. مثلا باعث شکستگی مزمن انتهای تحتانی استخوان ران در شناگران قورباغه، ناحیه فوقانی استخوان بازو در رشته های پرتابی و ناحیه مچ دست در ژیمناستیک شود.

 

از دیگر آسیب های شایع، آسیب های مربوط به محل اتصال عضله به استخوان است که به صورت تورم و برجستگی استخوانی و در موارد شدید به صورت کندگی استخوان بروز می کند و بیشتر در ناحیه فوقانی ساق در زیر زانو یا آرنج دیده می شود.

 

آسیب غضروفی مفاصل به خصوص زانو و آرنج هم در کودکان شایع است که به صورت درد و تورم مفصل و گاه قفل شدن مفصل ظاهر می شود.

 

▪ مهم ترین توصیه شما به والدین چیست؟

 

سخن آخر اینکه کودکان به علت تولید حرارتی بیشتر، تعریق کمتر، احساس تشنگی دیررس و همچنین بالا بودن نسبت سطح به توده بدن، پایین بودن برون ده قلبی و افزایش سریع دمای بدن در معرض خطر بیشتر عوارض گرمایی محیط هستند بنابراین برای پیشگیری از آسیب گرمایی در فصل تابستان، ضمن رعایت اصول اولیه، والدین باید توجه زیادی به مصرف مایعات کافی قبل، حین و بعد از ورزش داشته باشند.

منبع: salamat.ir

 

زانو درد را مي‌توان به جرات شايع‌ترين درد مفصلي ناميد. در كشور ما بخصوص كمتر كسي است كه از ميانسالي گذشته باشد و زانودرد نداشته باشد. براي بسياري از كساني كه زانو درد دارند ورزش توصيه مي‌شود. اما چه ورزش‌هايي براي زانوهاي خراب مفيد است.چه ورزشي براي زانو درد خوب است؟ - فیزیوتراپیست وحید صادقی

 

خوب‌ها

 

شنا كردن اولين گزينه پزشكان است. شنا به‌جز شناي كرال پشت، براي زانوها بسيار مفيد است. علاوه بر شنا مي‌‌توان در قسمت كم عمق استخر قرار گرفته و به مدت 15 دقيقه در مسير عرض استخر راه رفت. اين كار موجب مي‌‌شود بدون وارد آمدن فشار بر مفصل زانوي مبتلا به آرتروز، عضلات اطراف زانو تقويت شود تا وزن اندام‌هاي فوقاني به زانو وارد نيايد. البته امكان اين ورزش هميشه مهيا نيست. دومين گزينه پياده‌روي است. پياده‌روي فشار زيادي بر زانوها وارد نمي‌كند. پياده‌روي سريع، اگر قبلا آسيبي در زانوهايتان نداشته‌ايد، مشكلي ندارد. اما به زانوهاي معيوب آسيب مي‌رساند. دوچرخه‌سواري نيز بر روي زانوها فشار زيادي وارد نمي‌كند. به‌طور كلي هرگونه فعاليتي كه فشار كمي بر زانوها وارد كند و يا فعاليت‌هايي كه در آنها شما مجبور نيستيد به‌سرعت تغيير جهت بدهيد، براي زانوها مشكل‌ساز نيستند.

 

بدها

 

هر ورزشي كه مستلزم خم‌كردن شديد زانوها باشد مي‌تواند به زانو صدمه بزند. اگر خم كردن به‌همراه بلندكردن وزنه باشند، فشار مضاعفي به زانوها وارد مي‌كند و مي‌تواند به زانو آسيب برساند.

 

با اين تعريف فعاليت‌هاي ورزشي كه در آنها خم مي‌شويد يا مي‌پريد، مثل بسكتبال و فوتبال براي زانوها مضرند. ورزش‌هايي كه در آن حركت‌هاي خم‌شدن زانوها و فرودآمدن روي پاها به دفعات زياد انجام مي‌شود نيز براي زانوها مضر هستند، تنيس، بدمينتون و فوتبال از اين دسته ورزش‌ها محسوب مي‌شوند. طناب‌زدن جزء موارد استثنايي است كه به رغم پريدن آسيبي به زانو وارد نمي‌كند.

 

ورزش‌هايي كه در آنها فرد مي‌پرد، فرود مي‌آيد يا در حال دويدن به‌طور ناگهاني تغيير مسير مي‌دهد، فشار خيلي زيادي روي زانوها وارد مي‌كند كه ممكن است منجر به آسيب‌ به رباط‌هاي زانو و به‌خصوص رباط صليبي قدامي شوند. حتي مقادير كم اين فعاليت‌هاي ورزشي نيز مي‌توانند باعث آسيب به غضروف يا منيسك‌هاي زانو كه از غضروف آن محافظت مي‌كنند، بشود. توجه داشته باشيد ورزشكاران حرفه‌اي با گذراندن دوران بدن سازي و تقويت عضلات پا احتمال آسيب ديدگي را كاهش مي‌دهند ضمن اين‌كه قبل از شروع ورزش نيز بدن خود را بطور اصولي و مناسب گرم مي‌كنند، براي همين است كه ميزان آسيب در آنها كمتر است، ورزشكاران آماتوريست كه مثلا فوتبال بازي مي‌كنند.

 

ورزش اختصاصي

 

با چند ورزش مي‌‌توان عضلات زانو را به طور اختصاصي تقويت كرد. يكي از اين ورزش‌ها، اين است كه روي زمين بنشينند و پاي خود را دراز كنند و به حالتي قرار گيرند كه به مفصل‌‌شان فشاري وارد نيايد. سپس به حالت در جا عضله جلوي ران خود را منقبض كنند و تا 10 شماره به همين حالت نگه دارند. مي‌‌توان براي مثال، صبح سه بار، ظهر سه بار و شب هم سه بار اين كار را انجام دهيد. البته در روزهاي ابتدايي بهتر است زياد به اندام‌هاي‌شان فشار وارد نياوريد و به تدريج و به صورت هفته‌اي يك بار، شدت يا مدت تمرين را به مقدار 10 تا 20 درصد افزايش دهيد. اين نوع ورزش براي عضله چهار سر ران يا جلوي ران است. براي پشت ران هم مي‌‌توان عضله پشت ران را منقبض كرد و به طور مشابه با تعداد و مدت گفته شده عمل كرد.

منبع :انجمن فیزیوتراپی ایران

اگر زمان زیادی را در محل کار، پای کامپیوتر می‌گذرانید، حتی اگر وضعیت قرار گرفتن تان درست هم باشد، ممکن است دچار کشیدگی عضلانی و حتی دردهای عضلانی شوید.

 

برای پیشگیری از این مشکل، فاصله های کوچکی بین کارتان بیندازید و از این زمان برای انجام چند تمرین کششی بهره ببرید. شما می‌توانید تمرینات کششی زیر را انجام دهید.

 

تمرین شماره 1: انگشتان تان را بکشید

 

دست تان را باز کنید سپس کف دست را بکشید و انگشتان تان را تا جایی که می‌توانید از هم باز کنید. فشار و کشیدگی را احساس می‌کنید، 10 ثانیه این وضعیت را ادامه دهید. این تمرین را به دفعات دلخواه تکرار کنید.

 

تمرین شماره 2: گردن و کتف هایتان را بکشید

 

کتف هایتان را به سمت گوش هایتان بالا بیاورید. برای ایجاد احساس کشش در گردن و شانه ها، کمی فشار بیاورید. 3 تا 5 ثانیه این وضعیت را حفظ کرده و سپس رها کنید. این حرکت را 3 تا 5 بار تکرار کنید.

 

تمرین شماره 3: بالای کمر و شانه ها را بکشید

 

دست ها را پشت سرتان، روی هم قرار دهید. آرنج ها را به دو طرف تان بکشید. آرنج ها را به آهستگی به پشت فشار دهید تا دوباره استخوان های کتف تحت فشار قرار بگیرند. 8 تا 10 ثانیه این وضعیت را حفظ کنید. چندین بار این تمرین را تکرار کنید.

 

تمرین شماره 4: گردن تان را بکشید

 

برای این تمرین باید بنشینید و پشت تان باید کاملاً صاف باشد. سرتان هم باید کاملاً صاف باشد، سر را به آهستگی به یک سمت خم کنید. کشش خفیفی احساس می‌کنید، این وضعیت را 10 تا 20 ثانیه ادامه دهید. 2 تا 3 بار تمرین را برای هر سمت تکرار کنید.

 

تمرین شماره 5: گردن تان را در چرخش بکشید

 

باز هم باید بنشینید و کمر و سرتان باید کاملاً صاف باشند. این بار سرتان را به یک سمت بچرخانید (بالای کتف)، انگار می‌خواهید چیزی را در آن سمت تماشا کنید. کشش خفیفی احساس می‌کنید، 10 تا 20 ثانیه در همین وضعیت بمایند. این حرکت را 2 تا 3 بار برای هر طرف تکرار کنید.

 

تمرین شماره 6: بازوها و کتف تان را بکشید

 

بازوها را به پشت ببرید و دست های تان را روی هم قرار دهید. بازوهایتان را همزمان با چرخش خفیف گردن تان به سمت خارج بکشید. 5 تا 10 ثانیه کشش را ادامه دهید. این تمرین را حداقل 2 بار تکرار کنید.

 

تمرین شماره 7: پشت و بازوهایتان را بکشید

 

بازوها را بالا بیاورید، انگشت تان را در هم قلاب کنید و به سمت بالا بکشید. تا جایی که می‌توانید این کشش را ادامه دهید. 10 تا 20 ثانیه در این وضعیت بمانید. تمرین را 3 بار تکرار کنید.

 

تمرین شماره 8: بازوهایتان را بکشید

 

دست راست را روی شانۀ چپ بگذارید و دست چپ را روی آرنج راست. سر را به سمت راست بچرخانید و آرنج راست تان را به سمت چپ هل دهید. کشیدگی خفیفی احساس می‌کنید. 15 تا 20 ثانیه این وضعیت را حفظ کنید. این تمرین را 2 تا 3 بار برای هر طرف تکرار کنید.

منبع:پارسی طب

تغییرات بدن در طی دوران بارداری، سبب درد هایی در کمر، مفاصل ، پشت و بروز مشکلاتی مانندگوارش ، گردش خون ، اختلالات تنفسی و عوارض ناشی از شل شدن عضلات شکم و پرینه می شود...

 

افزایش وزن طبیعی هنگام آبستنی سبب تغییر محل مرکز ایستایی بدن گشته و روی توازن و تعادل بدن نیز تاثیر می گذارد.با کمک تمرین های کششی، آموزش تنفس صحیح ، تن آرامی، تمرکز و ماساژ و ... می توان سبب تسکین این دردها و نیز کاهش ترس و هیجان، از بین بردن اضطراب، افزایش اعتماد به نفس و بردباری وهم چنین ایجاد رفتارهای مثبت گردید.

 

سودمندی های ورزش در دوران بارداری

 

1- بالا بردن انرژی

 

بارداری می تواند توان و انرژی بدن را پایین بیاورد.اما ورزش منظم و مرتب به شما کمک خواهد کرد تا از پس کارهای روزانه تان برا یید و با برنامه های فشرده روزانه تان ،خودتان را وفق دهید. ورزش سیستم قلبی - عروقی شما را قوی کرده ، بدین ترتیب کمک می کند به سادگی خسته نشوید.

 

وقتی عضلات شما قوی و کشسان است ، برای انجام دادن فعالیت ها به انرژی کمتری نیاز خواهید داشت حتی اگر این فعالیت فقط رفتن به سوپر سر کوچه برای خرید و یا نشستن در جلسه ا ی کاری در دفترتان باشد . (ACOG) اعلام کرده است که هر خانم باردار می تواند به طور متوسط 30 دقیقه در روز یا بیشتر، فعالیت ورزشی متوسط داشته باشد. ( کالج آمریکایی زنان و مامایی، یکی از مراجع معتبر مامایی و زنان در آمریکا) این در صورتی است که گروه ماماییشما را به دلایل پزشکی ، از انجام فعالیت ها و حرکات ورزشی و یا محدود نکرده باشد .

 

2 - خواب بهتر

 

در اثر اضافه وزن دوران بارداری، پیدا کردن وضعیتی که بتوان براحتی با آن خوابید ، دشوار است. اما ورزش ها به شما کمک می کنند انرژی های اضافی سوزانده شود و شما به اندازه ی کافی خسته شوید تا به خواب عمیق تر ،آرام تر و راحت تری فرو روید.

 

3 - کاهش احساس کوفتگی و خستگی

 

در هر حال ورزش های دوران بارداری سبب کشش و تقویت عضلات شما می شود . و شما بهتر می توانید با دردها و کوفتگی های این دوران سازش پیدا کنید.کشش ها سبب تخفیف دردهای پشت شده و پیاده روی نیز جریان گردش خون شما را بهبود می بخشد.

 

4- آمادگی برای زایمان بسیار منطقی و عقلانی است!

 

هر چه وضعیت بدنی شما مناسب تر باشد ،شما در هنگام زایمان قوی تر خواهید بود به دنیا آوردن نوزاد، مانند مسابقه ی ماراتن است و به بنیه ی مناسب، عزم و اراده و تمرکز نیاز دارد.

 

5 - کاهش استرس و بالا بردن روحیه

 

بدنیا آمدن کودک ، یک تغییر بسیا بزرگ است. تجربه ی لحظه ای که هم زمان با احساس نگرانی و اضطراب را همراه دارد. در مطالعه ای دریافتند، ورزش سبب افزایش سطح سروتونین خون می شود که یک فراورده ی شیمیایی مغز است و با خلق و خو در ارتباط است .

 

6- افزایش اعتماد به نفس

 

افزایش وزن این دوران در حدودی که پیش از این سابقه نداشته اید و افزایش سایز، می تواند برای تان ناامید کننده باشد . اما فعال نگه داشتن بدن به شما کمک می کند افزایش وزن تان را در محدوده نرمال نگه دارید. این امر، احساس رضایت خاطرتان را به دنبال خواهد داشت.

 

 

7- سریع تر برگشتن حالت بدن ، به وضعیت پیش از بارداری

 

این عامل به تنهایی، می تواند در بسیاری از خانم های باردار، انگیزه ی کافی برای انجام برنامه های ورزشی را ایجاد کند. وقتی شما توان وتون عضلات تان را در دوران بارداری تان حفظ کنید، بدن شما برای برگرداندن وضعیت به پیش از بارداری، راحت تر اقدام می کند.

 

شما می‌توانید بسیاری از این روش‌ها را که در طی بارداری توصیه می‌شود در طی فعالیت‌های دیگر روزانه‌تان انجام دهید. به طور مثال ، تمرین‌های مربوط به تقویت کف لگن (کگل) را می‌توانید درهنگام شستشوی دندان ‌ها و یا ... انجام دهید.

 

برخی ورزش های پا را می‌توان در حالی که پشت میز نشسته‌اید و یا در حال خواندن کتاب و یا تماشای تلویزیون هستید، انجام دهید. ورزش های پر خطر و نا مناسب برای دوران بارداری ورزش هایی مانند غواصی زیر آب، اسب سواری، اسکی روی سطح شیب دار، اسکی روی آب، اسکی روی برف، تنیس، کوه نوردی، شیرجه ، ورزش های رزمی ، دوچرخه سواری در سه ماهه دوم و سوم و .... هستند .

 

ورزش های بدون خطر و مناسب برای دوران بارداری ورزش هایی مانند پیاده روی ، شنا ، تمرین های کششی ، تمرینات تنفسی و آرام سازی ، یوگا ، آکوا یوگا ، کلاس های آئروبیک سبک ، تمرینات آئروبیک در آّ ب ، حرکات موزون آئروبیک و ... هستند.

 

ورزش بی خطر بیش تر ورزش ها برای دوران بارداری مناسب هستند، اما به هر حال برخی از انواع آن شامل حرکت ها یا وضعیت هایی خاص هستند که ممکن است شما را دچار احساس ناراحتی و یا حتی آسیب کنند.

 

ورزش های ویژه ا ی وجود دارند که برای دوره بارداری امن و بی خطرند حتی برای مبتدی ها.پیاده روی ورزشی بسیار مناسب برای همه است. پیاده روی تند تمام بدن را درگیر ورزش می کند. و انجام دادنش برای مفاصل عضلات ساده است. اگر شما پیش از بارداری تان ورزش نمی کرده اید ، پیاده روی بهترین روش برای شما، شروع یک برنامه ورزشی است .

 

پیاده روی این فعالیت عالی ترین نشان را برای مادران باردار دارد، زیرا بسیار بی خطر و امن است ، به سادگی انجام پذیر و همیشه در دسترس است و دستگاه قلبی –عروقی را بهبود می دهد. جان کلام این که اگر پیش از بارداری ورزش نمی کردید، بهترین روش برای شروع ورزش است.

 

آغاز ورزش برای مبتدی ها پیش از این که برنامه ورزشی دوران بارداری تان را شروع کنید ، باگروه پزشکیتان مشاوره نمایید تا مطمئن شوید هیچ مساله ای دروضعیت سلامت و یا موقعیت مامایی تان که فعالیت شما را محدود کند، وجود ندارد . برای کسانی که پیش از بارداری ورزش نمی کرده اند، خبر خوب این است که: شما به راحتی می توانید در دوران بارداری تان یک برنامه ی ورزشی را آغاز کنید حتی اگر تا این دوران هیچ گونه حرکات ورزشی را انجام نداده باشید.مبتدی ها باید بتدریج و با 10 - 15 دقیقه در روز و هفته ای سه بار ورزش را شروع کنند.

 

بهتر است یک روز بین ورزش ها فاصله باشد. فعالیت هایتان، شدید و خسته کننده و نفس گیر نباشد. با یک حساب سرانگشتی، بهتر است به آهستگی کاری را انجام داد تا این که بعد نتوان اصلا از عهده اش برآمد.به اندازه ی کافی مایعات دریافت کرده و غذای مفید میل کنید. باردار بودن یعنی این که شما روزانه تقریبا به 300 کالری اضافی (بسته به شرایط شما در بارداری) نیاز دارید.برخی ورزش ها مانند دوچرخه سواری و فعالیت هایی که باید با احتیاط بیشتری همراه باشند، بهتر است تا پس از زایمان به تعویق بیفتند .

 

کارشناسانی هم هستند که اصولا دوچرخه سواری در سه ماهه دوم و سوم را به دلیل احتمال افتادن بیشتر، ممنوع می کنند. شدارها و احتیاط اگر به دلایل پزشکی، به استراحت نیاز دارید، برای تعین وع و تعداد حرکات ورزشی با گروه مامایی مشاور خود مشورت فرمایید.

 

بارداری زمان مناسبی برای شروع دویدن، نیست.اگر چه چنانچه پیش از بارداری آهسته دویدن منظم را شروع کرده باشند، دویدن مانعی ندارد. پس از سه ماهه نخست بارداری باید ازانجام تمرین دراز و نشست در حالت خوابیده به پشت اجتناب شود، زیرا می تواند سرگیجه ایجادکند و جریان خون رحمی را نیز کاهش می دهد . بلند کردن وزنه و دیگر ورزش هایی که نیاز به ایستادن طولانی مدت در محل دارند، هم چنین سبب کاهش خون رسانی به جنین می گردند .البته با تعویض کردن جا یا با جلو و عقب رفتن به سادگی، می توان حرکت و جنبش ایجاد کرد . همیشه قبل از شروع ورزش،نرمش‌هایی جهت گرم کردن بدن تان انجام دهید. گرم کردن به آرامی بدن شما را برای تمرینات سنگین ‌تر آماده می‌کند و نیز موجب سازش مناسبی با تمرینات روزانه می‌شود. در بشتر موارد ورزش های دوران بارداری مفید هستند.

 

اما به هر صورت موارد خاصی هم وجود دارند که مضرات ورزش بیش از فواید آن هستند،بویژه در بارداری های پر خطر.پیش از انجام برنامه ورزشی خانم هایی که یکی از شرایط زیر را داشته باشند، باید با گروه مامایی مشورت نمایند. مواردی که خانم های باردار به توجهات ویژه پزشکی یا محدودیت ورزش نیاز دارند.

 

آسم یا مشکلات مزمن ریه -فشار خون بالا - مشکلات وزنی (وزن بسیار زیاد یا بسیار کم ) - مشکلات ماهیچه ای و مفاصل - پیشینه زایمان زودرس - پیشینه سقط مکرر-بارداری چند قلو پیشینه نارسایی سرویکس خون ریزی پایدارمشکلات جفتی (جفت سرراهی ، ... )رفتن به مکان های عمومی

 

شما شاید احساس راحتی نکنید که در باره ی بارداری خودتان در سه ماهه نخست بارداری با کسی صحبت کنید اما بسیار مهم است که به مربی ورزشی خود بگویید که باردار هستید. این امر سبب می شود مربی تان بتواند برای تعدیل لازم راهنمایی تان کند. اگر تمایلی ندارید دیگران بدانند که شما باردار هستید، می توانید این را از مربی تان بخواهید .

منبع:سیمرغ

 

سوباک دو چیست؟هنر رزمی سوباک دو با سابقه ای کهن و اززمان سلسله سیلا 936 قبل از میلاد در کشور کره بسط و گسترش یافت .در سال 1945 استاد بزرگ هوانگ کی این هنر را به صورت نوین در کره بنیان نهاد . استاد مصطفی محمودی تنها نماینده سوباک دودر ایران در سال 1995 در پنجاهمین سالگرد مودوک کوان این هنر رزمی را زیر نظر استاد بزرگ هوانگ کی آموزش دیده و در بهمن ماه 1389 مجوز فعالیت سراسری در ایران را زیر نظر کمیته ورزشهای رزمی کره ای فدراسیون ورزشهای رزمی دریافت نموده است.

 

پنج ارزش در سوباک دو شامل : تاریخ و سنت ، فلسفه ، انضباط ، احترام ، تکنیک می باشد.که با توجه به فلسفه وجودی سوباک دو تمرینات در این هنر رزمی تدوین شده است.

 

تمرینات پایه ، هبانگ ( فرم ) ، تمرینات مبارزات قرار دادی ، دفاع شخصی ، مبارزات آزاد و کنترلی ، شکستن اجسام سخت ، حرکات تنفسی .

 

در سوباک دو با توجه به گستر دگی تمرینات این فرصت وجود دارد که هنر جویان در بخشهایی که استعداد و علاقه دارند بتوانند فعالیت نمایند.

 

درجات در سوباک دو : سیستم درجه بندی در سوباک دو به دو شکل گاپ و دان می باشد که شامل ده گاپ و هشت دان است . ده گاپ شامل چهار کمربند سفید ، نارنجی ، سبز ، قرمز می باشد که به ترتیب نشان دهنده کامل شدن هنر جو طی مدت آموزش است . دان یک تا سه کمربند سورمه ای و دان چهار به بالا کمر بند سورمه ای با نوار قرمز در وسط .

 

سورمه ای به جای مشکی . مشکی یا سیاه نشان دهنده تکامل و کامل شدن شخص است اما در سوباک دو اعتقاد بر این است که هنر جو در هر زمان نیاز به آموزش دارد و هیچگاه کامل نخواهد شد حتی در بالاترین درجات پس رنگ مورد استفاده در سطح دان سورمه ای است .

 

قوانین مسابقات در سوباک دو : مبارزات به دو شیوه کنترلی و آزاد برگزار می گردد.نمایشهای انفرادی و تیمی شامل هیانگ ها ، دفاع شخصی ، شکستن اجسام سخت . هیانگ ( فرم ) به صورت انفرادی و تیمی برگزار می گردد. در مبارزات کنترلی از لوازم حفاظتی همچون کلاه با گارد صورت ، دستکش ، ساعد بند ، ساق بند ، رو پایی و کاپ استفاده می شود .لباس (توبوک) در سوباک دو به صورت یقه باز کاراته ای با نوار رنگی به رنگ کمربند در دور یقه ، آستین ها و پایین لباس استفاده می شود.

 

مبارزات در یک تایم سه دقیقه انجام می شود در صورت تساوی یک تایم دو دقیقه در صورت تساوی یک تایم یک دقیقه و باز هم در صورت تساوی شکستن اجسام سخت و در آخر وزن کشی ، برنده را مشخص می کند .

 

نکنه حائز اهمیت اینکه در سوباک دو به هیچ عنوان برنده و یا بازنده بودن مطرح نیست و به همین دلیل در تمامی مسابقات روح برادری و کمک به یک دیگر فراوان دیده می شود.

 

استاد بزرگ هوانگ کی در سال 2002 دار فانی را وداع گفت و بعد از ایشان کوان جانگ نیم هوانگ مسئولیت این سبک را به عهده گرفته است . و برای ترویج این هنر رزمی می کوشدتا سال 1979 فشارهای سیاسی زیادی بر مودوک کوان وارد شد و فضای دشواری برای ادامه فعالیت فراهم نمود و به همین منظور استاد تصمیم به عزیمت به خارج از کره و ترویج هنر رزمی در سراسر جهان شد و در ایالات متحده، یونان، انگلستان ، فرانسه، بلژیک، آلمان، ایتالیا، سوئیس، هلند، پورتوریکو، آرژانتین ، مالزی، برونئی ، استرالیا ،ایران و.... این هنر را گسترش داد.

 

پس از تشکیل بزرگترین سازمان رزمی در کره که بسیاری از مکتب ها در ان قرار گرفتند ، و سیستم تکواندو را نشکیل دادند، استاد هوانگ کی با توجه به این موضوع که معیارهای نا عادلانه ای برای مودوک کوان در نظر گرفته شده است از حضور در این سیستم خودداری نمود به همین جهت دولت کره مجوز مودوک کوان را لغو نمود اما استاد هوانگ کی پرونده را به دیوان عالی کشور کره برد و در سال 1966 برنده پرونده شناخته شد و در نتیجه سازمان سو باک دو مو دوک کوان را تشکیل داد.

 

از سال 1960 تا 1961 مو دوک کوان 8 خبر نامه متوالی را منتشر ساخت .که نشان از قدرت مو دوک کوان قبل از کودتای نظامی در کره می باشد .

 

بهبود روابط انسانی از طریق هنر رزمی سوباک دو جزء جدایی ناپذیر این هنر رزمی است .

 

در سال 1960 انجمن کره ای سو باک دو رسما در دولت کره به عنوان هنر رزمی سنتی کره ای ثبت شد .و در سال بعد مو دوک کوان و فلسفه وجودی آن برای اولین بار به رسمیت شناخته شد .

 

سو باک شامل استفاده تکنیک های قابل توجه دست و رقص دست در سیستم سخت و نرم می باشد.

 

با به دست آوردن کتاب مویی دو بو تونگ جی و مطالعه آن وی روح تازه ای به سو باک داد و مشغول به توسعه سو باک شد.

 

در سال 1947 نام این هنر را به تانگ سو دو تغییر داد.مو دوک کوان یکی از 5 سبک اصلی هنر های رزمی کره ای است . وی در ابتدا هنر رزمی خود را هوا سو دو هنر دست و گل نامید . که با توجه به عدم شناخت عمومی نتوانست شاگردان زیادی جمع آوری کند.بعد از پایان جنگ جهانی دوم و در 9 نوامبر 1945 مو دوک کوان را بنیان نهاد.او یک سال زیر نظر استاد یانگ هنر رزمی آموخت و بعنوان شاگرد ارشد به کره بازگشت با توجه به اشغال کره توسط ژاپن وی مجوز ادامه فعالیت رزمی را نداشت .

 

وی در سال 1939 در راه اهن چو کار میکرد و با توجه به اجازه استفاده از کتابخانه وی مشغول مطالعه فلسفه کاراته اوکیناوا شد .در طول چند سال و ی مشغول تکمیل و بلوغ خود در زمینه هنرهای رزمی شد.پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در سال 1935 ، کوان جانگ نیم در راه اهن منچوری مشغول کار شد ، در سال بعد وی به یک استاد چینی به نام یانگ معرفی شد . شکل گیری این هنر رزمی فرایند ساده ای نبود . در سال 1921 زمانی که استاد 7 ساله بود شاهد اعدام تعدادی از اساتید هنر رزمی در کره بود .در آن زمان تعدادی از اساتید هنر رمی حدود 7 یا 8 نفر توانستند از زندان فرار کنند و هوانگ کی هنر رزمی را از یکی از این افراد فرا گرفت.مو دوک کوان به معنای واقعی مدرسه تقوا و پرهیزکاری و هنر رزمی است. این هنر رزمی در سال 1945 توسط کوان جانگ نیم هوانگ کی بنا نهاده شد.

 

سوباک دو به معنی واقعی یک هنر رزمی است چرا که با بهره گیری از سیستمهای سخت و نرم تمرینات خود را به گونه ای طراحی نموده که افراد از خرد سالی تا کهن سالی با توجه به شرایط جسمانی خود به تمرین بپردازد.

منبع:سایت مرکزسوباک دو ایران

این سئوال افرادی را مخاطب قرار می‌دهد که یا تا به حال تحرک نداشته اند یا چندین سال است که فعالیت ورزشی شان را رها کرده اند....

 

از چهل سالگی به بعد چه ورزش هایی می‌توان انجام داد؟

 

در واقع، در این سن و سال، بدن شروع به تغییر می‌کند، چاقی ظاهر می‌شود و خطرات جدی سلامت فرد را تهدید می‌کند. و هیچ عجیب نیست که یک فرد چهل ساله برای شروع ورزش دچار آشفتگی و سردرگمی شود. چندین مورد ضروی وجود دارند که افراد چهل ساله ای که می‌خواهند ورزش را شروع کنند یا از سر بگیرند، باید آنها را رعایت نمایند.

 

در چهل سالگی، بدن ما دیگر مقاومت سابق را در مقابل آسیب های شدید ندارد. بنابراین، قبل از شروع فعالیت ورزشی، بهتر است که چند مورد احتیاطی را رعایت کنید.

 

شروع ورزش از چهل سالگی به بعد: انتخاب های خوب

 

ورزش های استقامتی به طور خاص با این سن و سال انطباق دارند. در واقع، در حدود چهل سالگی می‌توان فعالیت هایی انجام داد که نیاز به حفظ همان حالت به مدت طولانی اما با فشار کمتر دارند. بنابراین باید ورزش های استقامتی را به جای فعالیت های قدرتی در الویت قرار داد. برای مثال، دوی استقامت یا نیمه استقامت بهتر و مناسب تر از دوی سرعت است. به همین ترتیب، می‌توانید برای مثال بازی های چهار نفرۀ تنیس یا بدمینتون برای خودتان ترتیب دهید.

 

ورزش های تیمی در الویت قرار دارند، همچنین ورزش های انفرادی مانند شنا یا کوهنوردی نیز توصیه می‌شوند زیرا با انجام این ورزش ها شما از یک چهارچوب فنی، توصیه و پشتیبانی بهره مند خواهید شد.

 

یک دورۀ مقدماتی برای روی فرم آمدن ضروری است. ضمناً چند ماه رفت و آمد به یک سالن بدن سازی هم راه حل خوبی است. تمرینات فعال کنندۀ قلب (دوچرخه ثابت، پاروزن و دو ثابت) و عضله سازی را به تناوب انجام دهید. هدف از این کار، بیدار کردن و روی فرم آوردن تدریجی بدن است.

 

آزمایش های مقدماتی برای از سرگیری ورزش بعد از چهل سال

 

جدول کلی سلامت که از هر ورزشکاری خواسته می‌شود به این معنی است که چه ورزش هایی برای او زیان آور هستند و به چه ورزش هایی باید توجه ویژه نشان داد.

 

اصولاً نوار قلب برای تشخیص مشکلات قلبی ضروری است. نوار قلب می‌تواند با اکوکاردیوگرافی تکمیل شود.

 

تست ورزش هم برای فعالیت های نسبتاً شدید ضروری است. این کار باعث تشخیص زودرس بیماری های قلبی عروقی خواهد شد. برای این تست فرد باید یک دوچرخه را رکاب بزند و در همان حالت نوار قلبش ثبت می‌شود و فشار خونش اندازه گیری می‌گردد. مقاومت پدال های دوچرخه در جهت مخالف به تدریج افزایش می‌یابد و بنابراین بیمار باید بیشتر و بیشتر نیرو وارد کند. ضمناً باید توجه داشت که فعالیت ِ بیشتر ممکن است کمی اختلال در ضربان قلب ایجاد کند، وضعیتی مانند وضعیت قبل از سکتۀ قلبی یا پرفشاری خون.

 

ممکن است مفاصل پا (ران، زانو، قوزک) آسیب دیده باشند یا آرتروز در آنها در حال شروع باشد که این وضعیت در تصاویر رادیوگرافی قابل مشاهده است. در این موارد، ورزش هایی مانند دوچرخه سواری، کایاک، قایق رانی، اسب سواری و یا شنا توصیه می‌شوند.

 

آماده شدن برای تست ورزش

 

قبل از انجام تست ورزش:

 

شب قبل، از انجام هر گونه تمرین شدید اجتناب کنید؛

صبحانه ای معمولی یا یک نهار قابل هضم بخورید؛

از هر گونه هیجان آور (قهوه، چای، شکلات، کولا، الکل، دخانیات) اجتناب کنید؛

نتایج آزمایش های تکمیلی و گواهی های دیگر سلامت تان را همراه خود ببرید و به پزشک تان تحویل دهید؛

اگر قبلاً به یک بیماری عفونی شدید (مانند آنفولانزا) مبتلا شده اید، بهتر است که در مورد آن هم با پزشک صحبت کنید و او را کاملاً در جریان بگذارید.

 

دربارۀ ورزشکاران سابق

 

کسانی که سابقاً ورزشکار بوده اند، اغلب دچار یک اشتباه می‌شوند و آن این است که می‌خواهند ورزش را با همان ریتم و آهنگ سابق پی بگیرند. در حالی که ظرفیت های بدن شان کاهش یافته و در این شرایط خطر سوانح قلبی یا محرک ها را نباید نادیده گرفت. برای شروع مجدد فعالیت های ورزشی، گذراندن یک دورۀ یادگیری جدید، انجام تمرین های آموزشی و تعین اهداف تدریجی ضروری است. گاهی اوقات، بهتر است به سراغ ورزش هایی برویم که تا به حال آنها را انجام نداده ایم، تجربه های جدید می‌توانند لذت بخش باشند!

منبع:seemorgh.com